9. Gezelligheid troef, deel 1. (2024)

”Goede middag iedereen aanwezig
Mama, Geert

90 jaar – 40 jaar – twee goed gevulde levens – dat verdient een feest – En bij een feest hoort een geschenk.
Het idee groeide om de naam van elk kind, kleinkind en achterkleinkind te schrijven op een keramieken gekleurd blaadje. Alle bladeren worden opgehangen in een grote groene boom, voorzien van een dikke stam en veel takken. Er zijn immers al 58 nakomelingen…En dat kan tellen.

Eugeen LaridonBomen zijn onmisbaar in het leven op aarde.
Ik nodig iedereen uit om eens even na te denken. Denk aan de boom die het beste past bij jouw karakter; levensvisie; kortom bij jouw zijn.
Hou dat vast terwijl je naar mijn verhaal luistert.

Aan de ingang van de boerderij in Pollinkhove verwelkomen al bijna 200 jaar twee stoere lindebomen de vele voorbijgangers.
Als kind vond ik die twee bomen heel indrukwekkend. Krachtige kruin; dikke stammen met diepe groeven in, stevig in de grond geworteld.
Konden die twee bomen spreken, dan had je een dik boek met intense levensverhalen.
Onverwoestbaar zijn ze. Ze zullen ons overleven.

Vanuit een diepgeworteld christelijk geloof bouwden oma en opa aan die twee lindes hun leven uit. Onthecht, eerlijk en daadkrachtig.
Niets was hen te min of te veel, hun inzet voor anderen stond centraal, met als drijfveer hun geloof.

Bij mama en papa was je altijd welkom.
‘Zet je; drink een zatje kaffie …eet een potje pudding met speculoos… smakelijk.’
Op de boerderij was mama een onvermoeibare bezige bij, maar steeds klaar voor een babbel.
Vooral het ovenkot was voor ons kinderen een plaats waar we graag samen met mama vertoefden. Ze kon goed luisteren en tegelijk subtiel sturen.
Duidelijke leiding geven, daar is mama een krak in. Met vaste hand.

Zoals ieder jong boompje een stevige steun nodig heeft, zo gaf mama aan elk van ons de steun die we nodig hadden. Voor alles wist ze een oplossing.
Hierbij citeerde ze dikwijls haar vader, onze grootvader uit Elverdinge.
Wijsheden die je als kind niet altijd ten volle begreep, maar die je verder in je leven diep konden raken.

Bomen zijn niet bang voor de storm.
Een Afrikaans spreekwoord zegt: ‘De wind zal nooit een boom die buigt, breken.’
Zo is mama niet bang voor de stormen in haar leven. Ze put kracht uit haar geloof en onnoemelijk optimisme.

Toen ik haar eens opmerkte dat er geen slechteriken waren in haar leven, antwoordde ze dat het beter is om het goede in een mens aan te halen.

Bomen in een oerwoud staan heel dicht bij elkaar, maar de kruinen ervan raken elkaar niet.
Precies dat wederzijds respect voor elkaar zorgt voor de schoonheid van de omgeving.
Het is bij mama niet anders.
Ze zet de schoonheid van de ander in de kijker, zo hoef je niet naar de minpunten te kijken.

Haar wortels heeft mama nooit verloochend. Ze vertelt veel en graag over haar afkomst; haar familie is haar heilig. Net zoals vandaag op dit feest hield ze er aan om vele kennissen, vrienden en familieleden uit te nodigen.
Een feest vier je niet alleen… Net zoals bomen ook het beste tot hun recht komen in een bos, tussen de anderen.

Daar neem je nu al enkele jaren de zorg voor mama bij. Geert, in naam van alle zussen, broers, schoonzussen, schoonbroers, kinderen en achterkleinkinderen, wil ik je hier oprecht voor bedanken.
Je nam haar op in je huis, dat haar nieuwe thuis werd. Bedankt.”

Veel hoef ik echt niet meer aan toe te voegen. In mijn vorige teksten schreef ik al uitvoerig over mama, papa en ook over Geert. Deze toespraak vat eigenlijk alles samen.
Gezelligheid troef dus op alle familiefeesten bij Morlion-Danneels.

Uitsmijter: (lees straks over mijn geloof de posts 15 en 16)

We zijn vandaag 15 augustus, Maria Tenhemelopneming. De H. Maria was naast Thérèsia van Lisieux de lievelingsheilige van ons mama. Haar gebeden richtten zich steevast richting de H. Maria.
Op de begrafenissen van papa en mama werd het liedje O.-L.-Vrouw van Vlaanderen (Liefde gaf U duizend namen) gezongen. Wij, kinderen, hadden dit in de lagere school geleerd en ik krijg er nu nog kippenvel van als ik het hoor zingen. Zelf zing ik ook steeds mee. Alle strofen.
Op mijn begrafenis zal dit en onderstaand Marialiedje ook gezongen worden.

Ooit zong ik samen met Annie in het koor te Nieuwkerke waar we in onze eerste huwelijksjaren woonden. (1984-1986). Dit was een koor onder leiding van koster-drukker Frans Lazeure.
Hieronder schrijf ik de volledige tekst neer van dit mooie liedje dat je ook via You Tube kunt terugvinden.
Met grote weemoed denk ik nog terug aan dat liedje dat we in vier stemmen zongen.
Geniet van de heel eenvoudige tekst.

”Lief Vrouwke, ik kom niet om te bidden, maar om een poos bij U te zijn, ik heb U niets te geven, niets te vragen, deze dag.
Ik bezit alleen de grote vreugde dat ik U bekijken mag. (2x)..

Lief Vrouwke, ik kom niet om te spreken, maar om een poos bij U te zijn, ik heb U niets te zeggen, niets te vragen, deze dag.
Bewaar voor mij de grote vreugde dat ik bij U blijven mag. (2x)

Lief Vrouwke, ik kom niet om te zingen, maar om een poos bij U te zijn, ik heb U niets te zeggen, niets te vragen, deze dag.
Ik denk dan aan de grote vreugde dat 'k U Moeder noemen mag. (2x)”

Al mijn lezers wens ik een Zalige Hoogdag van Maria-ten-Hemelopneming toe.